Ochtendbosbad op een korte dag

In het zachte ochtendlicht ontwaakt de wereld langzaam.

Op het moment dat je het bos binnenstapt, wordt je uitgenodigd alles een tandje lager te zetten, alsof de tijd even uitademt. Hier is geen haast, hier is geen doel. Alleen adem halen en aanwezig zijn.

Bladeren ritselen fluisterend onder je voeten, een zachte manier om te ontwaken. De lucht is koel en scherp, vol met het zoete aroma van nat hout en gevallen bladeren.

In deze novemberochtend herinneren de korte dagen ons aan de rust die nodig is. Het licht glijdt langzaam door de bijna kale takken en tekent patronen op de bodem.

Het bos ademt met je mee. Elke stilte is vol, elke pauze een uitnodiging om te voelen hoe verbonden je bent met alles dat leeft. En onder het bladerdek sluimert het nieuwe al, verborgen in het oude.

Luister naar het seizoen dat fluistert: "Vertragen is geen stilstand maar…